Agnieszka-Anna

Czy wam to coś mówi? Tym, którym jeszcze nie mówi... zaraz zacznie.

Zmysły pracujące na szybszych obrotach. Oddech nierówny, pocenie dłoni, macanie monitora (jakby się chciało przeniknąć w głąb i zmacać na żywo...), oczy na wpół przytomne z lekkim błyskiem obłędu - tak wyglądam ja kiedy wchodzę na bloga Agnieszki-Anny.

Kiedyś pomaziałam farbami swoją pierwszą pracę. Pomaziałam. Efekt końcowy nawet mnie zadowolił, gęba roześmiana że "w końcu coś pomaziałam" ale już za chwilę zostałam sprowadzona na ziemię że "jednak pędzla to ja w ręku trzymać nawet nie umiem". A za kolejną chwilę przeniosłam się w krainę, z której nie chciałam się wydostać. Chciałam tam zostać na zawsze. Bo właśnie TAKIE emocje wzbudzają prace Agnieszki. I to nie jest moje subiektywne odczucie. Nie, nie jest.

Agnieszka nie zamyka się w jednej formie. Ona odkrywa coraz to nowe drogi po których można dreptać godzinami. Pozwala odkryć, że znalezione na podłodze w szatni metalowe kółko jest piękne i można je gdzieś wmontować (do scrapa się znaczy).

Jej prace są trójwymiarowe, przepełnione emocjami - wylewają się na nas z każdej strony, z każdego zakamarka.


Miałam wybrać 3 prace. Nie da się. Próbowałam. Nie da się.

Polecam podróż w Agnieszkową krainę. Zapewniam, że wrócicie stamtąd bogatsze w nowe pomysły, nowe przemyślenia i nowe spojrzenie na scrapbooking. Zapraszam na bloga Agnieszki-Anny.